Иако поминаа повеќе од 20 години од трагедијата што го снајде моето семејство, не поминува ниту ден, ниту час, ниту минута, а да не мислам на моите деца. Војната ми ги одзеде најблиските. Живеам само за да го зачувам споменот на моите тројца херои. Жива сум, но како да не сум жива.
Ова го кажа Нада Милиќ од Краљево, мајка на три сина кои загинаа за време и веднаш по бомбардирањето на НАТО, држејќи ја рамката со фотографии од нејзините деца. Близнаците Срѓан (26) и Бобан Милиќ (26) загинаа во април 1999 година како припадници на Југословенската армија кои ги бранеа Космет и Приштина, каде што живееја.
Прво беше убиен Срѓан, втор поручник. Тој бил во возило со уште тројца војници. Кај Србица наишле на мина. Сите тројца војници загинаа, а Срѓан почина од тешки повреди на 4 април.
Десет дена подоцна, на 14 април, на должност загина и Бобан, поручник на ЈНА. Тој бил во оклопно возило во близина на Ѓаковица заедно со уште седум војници кога биле погодени од две ракети со термичко насочување.
– Се сеќавам дека Бобан пред да оди во единица ми рече: „Мајко, ако одиш на гробот на Срѓан, запали ми свеќа и мене.“ Сакаше да каже јас наместо него, и за наша голема несреќа, испадна дека и јас треба да му го запалам нему – вели Нада Милиќ.
По бомбардирањето, Нада, нејзиниот сопруг Драгољуб и нивниот најстар син Горан се преселиле во Краљево. Тие мораа да ја напуштат својата татковина. Посмртните останки на двата близнаци беа пренесени и од приштинските гробишта на Новите гробишта во Краљевац. Третиот, најстариот син, една година, секој ден по завршувањето на работата, а работел во царинарница, ги посетувал гробовите на своите браќа, седел до нив и тагувал.
– Тагата за неговите браќа беше толку голема што Горан не издржа. Неговото срце се скрши од тага. Почина во сон на 13 мај 2000 година, кога имаше само 28 години. Беше свршен и беше пред брак. Тој беше погребан во гробот покрај неговите браќа. Таму почива и мојот сопруг Драгољуб, кој почина во 2011 година.
Куќата во Краљево, која нејзиниот свекор ја изградил за своите три внуци, сега го чува споменот за нив. Во неа мајка Нада создаде спомен-соба во која има предмети и фотографии од браќата Милиќ, нивни лични работи, медали од спортски натпревари, како и два постхумни медали – за храброст и херојство. На куќата има мермерна плоча со некролози за тројцата браќа.
Нада вели дека, иако поминале повеќе од 20 години од погребите на нејзините деца, солзите на мајката не пресушиле до денес.
– Кај мене доаѓаат колегите на Срѓан и на Бобан од војската, ме посетуваат роднини и соседи. Понекогаш одам и во Косовска Митровица, каде што еден од плоштадите го носи името на моите синови. Во текот на денот некако се снаоѓам, но кога ќе падне ноќ ми е тешко, се сеќавам на најтешките моменти во мојот живот. А сепак знам дека додека живее споменот на моите синови, живеат и тие.
Мајка Нада со тага во срцето и болка во душата вели дека секоја година се гордее кога на гробиштата, кај споменикот, гледа луѓе во воени униформи.
– Тоа е како да ги гледам моите деца, додава таа.
Извор: Курир.рс