Македонската православна црква го слави празникот Успение на Пресвета Богородица, еден од најголемите христијански празници посветен на Богородица, која во народот е позната како Голема Богородица.
Празникот ја одбележува земната смрт на Богородица и, според Евангелието, тоа е денот кога таа се вознесе на небото и го предаде својот дух во рацете на Спасителот.
Успение на Пресвета Богородица се празнува секоја година на 28 август, односно на 15 август според јулијанскиот календар.
Времето меѓу двете Богородици, Голема и Мала се нарекува меѓудневница, а се верува дека овој период е најдобар за берење овошје и лековити билки. Тогаш жените берат меѓудневни билки: острица, рицинус, ајдучка трева, пиперче или бобинка, копачка, коњски босилек… Со овие билки се лечат разни болести. Исто така, „средодневните јајца“ од живината се оставаат како најдобри за јадење и размножување.
На овој ден се оди на изворите на лековита вода. Богородица е заштитничка на болните, па затоа многу болни се носат на извори да се измијат.
Тој е најкраткиот од четирите големи годишни пости, а Богородичниот пост е познат и како Успение и е воведен во чест на Богородица, поради што се смета дека е особено значаен за жените и мајките, па верниците добиваат причестување на денот на Пресвета Богородица.
Постот завршува на 28 август според новиот календар, на Богородица, но ако овој празник се паѓа во среда или петок, тогаш не се пости ниту тој ден, туку се јаде риба.
По Христовото раѓање, Пресвета Богородица поживеа уште 48 години. Преданието вели дека Богородица живеела 60 години, а според некои извори и 72 години. Таа го надживеала својот син, ја продолжила неговата мисија и била сведок на многу настани.
Последните 15 ги поминала со свети Јован Богослов, Христовиот ученик, на кого Христос му ја доверил на чување.
Според преданието, таа често одела на Маслиновата Гора, од која нејзиниот син се вознесувал на небото, и таму му се молела на Бога, сакајќи и таа да се пресели таму, за да го види лицето Христово.