Искуството на жена која доживеала чудо под Острог крие неверојатни детали.
Многумина тврдат дека нивната посета на манастирот Острог им донела просветлување, како и дека доживеале чудо под ова светилиште.
Ви го пренесуваме искуството на една жена која тврди дека доживеала нешто неверојатно кога свештеникот почнал да и чита молитва.
“Имав чувство дека целиот свет ми се руши! Се гушев во проблемите, а никој немаше да ми помогне. Бев несреќна и незадоволна, нервозата беше секогаш присутна. Животот ми се промени денот кога решив да го посетам Манастирот Свети Василиј Острошки “, за своето искуство на ова свето место изјави М.Б.(27) од Белград, чија исповед ја пренесуваме.
“Се ми беше во глава! Страшна беше ситуацијата на работа, а ни дома не беше ништо подобра. Поради секојдневната нервоза го загрозив и здравјето. Сакав да се исполнам како мајка и да имам дете со дечко со кој веќе живеев три години. Меѓутоа, кога му го кажав тоа – одеднаш сè се смени.
Отворено ми кажа дека не сака деца и дека мисли дека тоа е само губење време. Порано се каравме за тоа цело време. Секој ден ме чекаше дома нервозен и намуртено. Моите родители постојано ме прашуваа дали има нешто ново, надевајќи се дека ќе им кажам дека ќе станат баба и дедо. Се сеќавам дека на 20 август имав ужасен ден на работа. Шефот ми викаше пред сите, направив грешка која не требаше да си дозволам да ја направам. Почнав да плачам во кола на враќање од работа. Не можев да ги сопрам солзите. Нормално, собирам се во себе, ваљда ова беше последната капка. Ништо не беше како што замислував.
Не сакав да се вратам дома, сакав да побегнам од се. Влегов во колата и се упатив кон манастирот Свети Василиј Острошки. Телефонот ѕвони без престан. Некаде пред зори стигнав во Никшиќ. Со оглед на тоа дека за прв пат доаѓам на ова свето место, не знаев што ме чека таму.
Го оставив автомобилот пред манастирот и истрчав кон влезот на ова светилиште. Луѓето од предната страна ме погледнаа со чудење. До мене застана една калуѓерка која во тој момент излегуваше од мал премин и ме фати за рака. Ја погледнав исплашено и зачудено.
– Плачи, не се срами. Ако ви се чини да плачете, направете го тоа. Сега ќе влезеш внатре и ќе ти исчезнат сите проблеми, гарантирам. Ние сме самите наши најлоши непријатели. Побарајте од свештеникот да ви прочита молитва и сè ќе биде добро. Ти посакувам сета среќа на светот и Господ секогаш да биде со тебе – шепна калуѓерката со тивок и смирувачки глас.
Ја чував како мало дете. Пред малата просторија во која се наоѓаат моштите на свети Василиј Острошки стоел еден монах и ги пуштал луѓето.
Кога влегов во собата, студ ми помина низ телото, се чувствував немоќно. Свештеникот им даде знак на луѓето да не влегуваат, па јас останав сам со него внатре. Не можев да кажам ништо. Паднав на колена и го стискав стомакот. Имав болки кои беа неподносливи. Свештеникот почна да ја чита молитвата, а јас врескав на сиот глас. Не се сеќавам на ниту еден збор што го кажа.
Сега ќе ти биде подобро – рече тивко. Го бакнав крстот што го донесе, но сепак не можев да станам. Монахот што стоеше надвор влезе внатре и ме подигна. Се потпрев на него и заедно се упативме кон излезот.
Ме одведе во соба и ми помогна да седнам. Се исплашив! Не знаев што ме погоди. Плачам, а следниот момент неконтролирано се смеам.
Ти си блед, земи малку вода. Не грижи се, се ќе биде добро. Најлошото помина, остани овде вечерва, ќе бидеш добро. Многу луѓе спијат пред манастирот, ќе бидеме ако ви треба нешто. Не плаши се – љубезно ми рече монахот.
Во манастирот бев две недели. Секоја вечер спиев под отворено небо. Кога се вратив во Белград, почувствував големо олеснување. Товарот што го носев со себе секој ден го нема. За прв пат во животот знаев дека сè ќе биде добро, згора на тоа, бев сигурен во тоа.
Ја прекинав долгогодишната врска и ја сменив работата. Сè почна да се подобрува, дури и мојата здравствена состојба се стабилизираше, секоја вечер го сонував манастирот Острог, па наутро се будев со насмевка на лицето. Сега имам сопруг и син Василиј, кој наскоро ќе наполни една година. Наскоро ќе го крстиме во манастирот кој засекогаш ми го промени животот“.