Драган Плазиниќ од село Милатовиќи во Драгачево (општина Лучани) полни 101 година. Нема дијагноза, не пие никаков лек, нема лекарско досие или избран лекар. Наместо тоа, тој избра да живее по свој рецепт. Витален и претпазлив, вели дека не постои универзален совет за долговечност, но има принцип по кој живеел и го препорачува на сите.
„Човек треба да прави добри дела и да размислува добро, никогаш никому не треба да прави зло. Прави добро и надевај се на добро. Ако не можете да му помогнете на маж, не разговарајте со него. Секој денес има свои проблеми, тоа треба да го разберете. А има разни корумпирани, сакаат да крадат, убиваат, лажно сведочат, а тоа не е добро, за нив и за нивните потомци човек не смее да си ја згреши душата. Вие само треба да правите добри дела и да се молите на Бога. Кој прави зло, тој и неговите деца ќе го снајдат лоша судбина“, советува поранешниот Драгачевац.
Роден е на 22 декември 1922 година во драгачевското село Губеревци. Љубовта го однела во соседното село Милатовиќи, каде за жена ја избрал Миланка, жена фатаморгана. На нејзиниот праг роди две ќерки. Верица Николиќ (72) денеска се грижи за својот татко со сопругот Љубиша, а другата Мила починала на 21-годишна возраст при породување и ја родила втората ќерка.
„Добро сум, само староста ме измори. Веселиот човек се бори и работи, секогаш сака нешто повеќе и нема ништо поважно од здравјето. Па, до неодамна читав, сакав весници. Секој човек си е свој лекар, јадете и пиете што ви одговара, но секогаш умерено“, вели Драган, кој освен со губење на слухот, нема поголеми здравствени проблеми.
Добро му служи видот, никогаш не носел очила. Тој признава дека никогаш не јадел боранија и зелка, како и сушени месни производи.
Пред три децении остана сам кога на 62-годишна возраст почина неговата сопруга Миланка. Него го посетија ќерката, внуците и правнуците. Така беше до 2007 година, кога го напушти својот праг и се пресели во Чачак. Тогаш за него се грижела ќерката Верица со која живее на релација Чачак – Вича. Таа и нејзиниот сопруг се грижат за него, а помагаат и нејзините внуци и правнуци.
До 85-та година живееше сосема сам во Милатовиќи, 30 години одгледуваше три крави на фармата, молзеше и продаваше млеко. Со нетрпение чека кога ќе одиме во Вича на лето, на имотот на мојот сопруг. Сака да оди, да разговара со луѓе“, вели Верица ќерката на Драган, која додава дека нејзиниот татко и на оваа возраст е сè уште прилично независен.
„Сè уште има многу бистар ум, се сеќава на се, и го знае семејното стебло на секое семејство во околните села на Драгачево. Понекогаш се грижам дека сум заборавил кој е чиј вујко или вујко или кој во кое семејство се оженил“, низ насмевка раскажува Верица.
Дедо Драган има четири внуци и осум правнуци од своите ќерки, меѓу кои има ИТ експерти, инженери, професори, средношколци…
Еден од правнуците е пред брак и убедени сме дека дедото ќе ги пречека „белите пчели“. Сите го обожаваат дедото, редовно го посетуваат и се сеќаваат на деновите кога добивале џепарлак. Денеска секој доаѓа со полни раце, а дедото со нетрпение ги очекува почестите што му ги носат како дете. Не кажа, но сите знаеме дека животот го поминал без да се нервира. Знаеше да гледа како сеното на ливадата се навлажнува и без нервоза рече „Ајде, ќе светне“, открива ќерката Верица.