Брајан Вилсон, музичарот, текстописецот и продуцентот на „Beach Boys“, кој создаде дел од најубавата поп-музика во историјата, почина на 82-годишна возраст, објави „Гардијан“. Во објава споделена на Инстаграм, семејството на Вилсон напиша:
„Со тешко срце објавуваме дека почина нашиот сакан татко Брајан Вилсон. Во овој момент немаме зборови. Ве молиме почитувајте ја нашата приватност во овој момент додека нашето семејство тагува. Сфаќаме дека ја споделуваме нашата тага со светот. Љубов и сочувство.“
Како водечка креативна сила во „Beach Boys“, Вилсон создаде препознатлив безгрижен и меланхоличен звук што го дефинираше несигурниот утопизам на Калифорнија во средината на векот.
Албумот на „Beach Boys“ од 1966 година, „Pet Sounds“, – напишан и продуциран речиси целосно од Вилсон – се смета не само за ремек-дело на бендот, туку за многумина и за најголемиот албум на сите времиња. Вилсон е роден во Инглвуд, Јужна Калифорнија, во 1942 година.
И покрај тоа што бил делумно глув на едното уво, тој и неговиот брат Карл му се придружиле на нивниот братучед Мајк Лав за да го формираат средношколскиот бенд „Карл енд д Пасионс“, а подоцна го регрутирале и неговиот друг брат Денис и неговиот пријател Ал Џардин за да ги формираат „Пендлтоунс“. Тие биле охрабрени од таткото на Вилсон, Мареј, со кого музичарот имал комплициран однос – тој подоцна рекол дека Мареј бил физички насилник кон него.
Првата песна на Вилсон за групата, која наскоро ќе биде преименувана во „Бич Бојс“, била „Surfin’“ од 1961 година – првата од низата хитови напишани од Вилсон, вклучувајќи ги „Surfin’ Safari“, „Surfer Girl“ и „Surfin’ USA“, при што вториот достигнал број 3 на американските топ листи и го зацврстил нивниот пробив. Вилсон станал продуцент и текстописец за третиот албум на бендот, „Surfer Girl“, и го довел бендот до жестоко темпо, издавајќи 15 албуми до крајот на 1960-тите. Вилсон почнал да користи канабис и ЛСД, тврдејќи дека второто му било од помош креативно – за време на неговата прва употреба, тој ја напишал препознатливата песна на Beach Boys „California Girls“ и рекол дека киселината му дозволила да „сфати што си, што можеш да направиш [и] што не можеш да направиш“.
Но, употребата на дрога, во комбинација со неговото интензивно работно оптоварување, можеби ги влошило неговите проблеми со менталното здравје, кои започнале како тинејџер кој страдал од анксиозност. Тој слушал гласови во главата, поминал време во психијатриски болници кон крајот на 1960-тите и се изолирал донекаде од своите членови на бендот. На Вилсон на крајот му била дијагностицирана шизоафективно растројство и блага манична депресија. Во 2019 година тој изјавил: „Имаше моменти кога [неговата ментална болест] беше неподнослива, но со помош на лекари и лекови, можев да живеам прекрасен, здрав, продуктивен живот“. И покрај неговите борби, продолжението на „Pet Sounds“, „Smile“, никогаш не беше завршено (иако подоцна беше адаптирано во соло албум во 2004 година, а оригиналните снимки беа објавени како „The Smile Sessions“ во 2011 година). Неговите членови на бендот почнаа да придонесуваат повеќе во пишувањето песни, иако композициите на Вилсон сè уште се појавуваа повремено додека бендот излегуваше од комерцијалниот пад на крајот од деценијата за да ги сними познатите албуми „Sunflower“ и „Surf’s Up“.